Nowy słownik polsko-niemiecki. 2014.
mieć wypchany [pełny, gruby] portfel — {{/stl 13}}{{stl 7}} mieć dużo pieniędzy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jak ma wypchany portfel, to stać go na rozrzutność. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wypchać — dk I, wypchaćpcham, wypchaćpchasz, wypchaćpchają, wypchaćpchaj, wypchaćpchał, wypchaćpchany wypchnąć dk Va, wypchaćpchnę, wypchaćpchniesz, wypchaćpchnij, wypchaćpchnął, wypchaćpchnęła, wypchaćpchnęli, wypchaćpchnięty, wypchaćpchnąwszy wypychać… … Słownik języka polskiego
grubo — ciosany zob. ciosać 2. Mieć grubo wypchany portfel zob. wypchać … Słownik frazeologiczny
portfel — Mieć (grubo) wypchany portfel zob. wypchać. Sięgać do portfela zob. sięgnąć 1 … Słownik frazeologiczny
wypchać — pot. Mieć (grubo) wypchany portfel, mieć wypchane kieszenie «być bardzo bogatym»: Posiadanie motocykla stało się ekstrawagancją dla ludzi mających wypchane portfele lub majętnych rodziców. DD 24/08/2001. Wypchać kieszenie, kabzę zob. kieszeń 11 … Słownik frazeologiczny
bałwan — m IV, DB. a, Ms. bałwannie; lm M. y 1. «posąg bożka pogańskiego» Oddawać cześć bałwanom. 2. «figura ze śniegu podobna do postaci ludzkiej, lepiona najczęściej przez dzieci dla zabawy» Śniegowy bałwan. Bałwan ze śniegu. Lepić bałwana. 3.… … Słownik języka polskiego
cień — m I, D. cienia; lm M. cienie, D. cieni (cieniów) 1. «ciemne odbicie oświetlonego przedmiotu padające na stronę odwróconą od źródła światła» Krótki, długi cień. Cień drzewa, wieży, domu. Drzewa dawały dużo cienia. Cień pada na coś, kładzie się,… … Słownik języka polskiego
gruszka — ż III, CMs. gruszkaszce; lm D. gruszkaszek 1. «owoc gruszy o charakterystycznym, zwykle wydłużonym kształcie, jadalny» Dojrzała, soczysta gruszka. Suszone gruszki. Gruszki w occie. Kompot, konfitury z gruszek. ◊ Gruszki na wierzbie «o czymś… … Słownik języka polskiego
odznaczać — [wym. od znaczać] ndk I, odznaczaćam, odznaczaćasz, odznaczaćają, odznaczaćaj, odznaczaćał, odznaczaćany forma ndk czas. odznaczyć (p.) odznaczać się 1. forma ndk czas. odznaczyć się w zn. 1. 2. «wyróżniać się czymś, mieć jakąś właściwość, cechę… … Słownik języka polskiego
pękaty — pękatyaci 1. «zaokrąglony, rozszerzający się znacznie w jednym miejscu, zwykle pośrodku, o ludziach: tęgi, otyły, brzuchaty» Pękata butelka, beczka. Pękata dynia. Pękaty kieliszek. Pękata figura. 2. «napełniony czymś ściśle; wypchany» Pękaty… … Słownik języka polskiego
puchowy — 1. «odnoszący się do puchu (upierzenia lub sierści czy owłosienia), będący puchem» Pióra, włosy puchowe. 2. «zrobiony z puchu (pierza, sierści), wypchany puchem» Kołdra, poduszka, pierzyna puchowa. Puchowy śpiwór … Słownik języka polskiego
